Το Σάββατο, 21 Ιουνίου 2025, στις 8.30μ.μ., στο εσωτερικό αίθριο του Μουσείου της Αρχαίας Κορίνθου, παρουσιάσθηκε το ποιητικό αναλόγιο «Αηδονία» της Ματίνας Μόσχοβη.

Σ’ αυτές τις εποχές της «μεγάλης στέγνιας», που προέβλεψε ο Σεφέρης, στις εποχές που «ρημάζεται» ο τόπος, «πεθαίνει» ο κόσμος και «γεννιούνται φίδια», η Ματίνα Μόσχοβη, με το ήθος και τη μετριοφροσύνη του Ποιητή και του Ηθοποιού, συνεχίζει να πετά ψηλά με τα φτερά της Τέχνης που την προίκισε ο Θεός και να γίνεται δροσιά για να ανθίσει η ψυχή και ο νους μας και να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.  

Η Ματίνα Μόσχοβη, με ρίζες από τη νότια Λακωνία (πατέρας από Φαρακλό και μητέρα από Καστανιά) γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε τραγούδι  και θέατρο. Συμμετείχε σε συγκρότημα πολιτικού τραγουδιού με εμφανίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στο θέατρο συμμετείχε σε πλήθος παραστάσεων κλασσικού και σύγχρονου ρεπερτορίου.

Τα τελευταία χρόνια έχει επικεντρωθεί στη διδασκαλία γραφής και συνανάγνωσης δημιουργώντας το εργαστήριο Εαρπηγών. Από το 2016 συμμετέχει στην ομάδα καθηγητών-συμβούλων του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, διδάσκοντας δημιουργική γραφή στο μεταπτυχιακό τμήμα. 

Το ποιητικό έργο της με τίτλο «Αηδονία» είναι το τελευταίο (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ-2024) μιας διαχρονικής σειράς ξεχωριστών ποιητικών έργων και συλλογών:

Έστησαν 

τους  φονιάδες

στο τείχος για εκτέλεση

«κανένα έλεος στους αθώους»

φώναξε κάποιος από τους φονιάδες.

Οι  μεταμφιεσμένοι

το παράβλεψαν

συσκέφτηκαν για αρκετή ώρα

και «ελεύθεροι» φώναξαν τέλος

στους φονιάδες

συντεταγμένοι φονιάδες και μεταμφιεσμένοι

αποχώρησαν

«γέμισε πάλι ο κόσμος από δαύτους

και όλο σκνίπες, ψέμα, αίμα και θέαμα»

ψιθύρισε κάποιος

«τι ντροπή»

«Άλγος» (απόσπασμα)

«Οι λέξεις έχουν γένος. Συχνά αποτελούν εράσμιες εναντιώσεις. Ακίνητες ή αεικίνητες μπορούν να μας περιπαίζουν. Πύρινες, αέρινες, υδροχαρείς, αιθέριες ή γήινες, άπαξ και σε συναντήσουν, αδύνατον να διαφύγεις. Κάποια νύχτα, συναντήθηκα με την λέξη «αηδονία». Συστηθήκαμε. Με ρώτησε τί σκέφτομαι γι' αυτήν. Σιώπησα για λίγο. Την αμφίστομη ίσως, χαρμολύπη, είπα, από το τραγούδι του αηδονιού. Την λεπταίσθητη και ευπαθή αρχή μιας σχέσης μυστικής και ανεπανάληπτης.

Αηδονία: φιλοσοφικός όρος που δηλώνει μια μέση κατάσταση μεταξύ αλγηδόνας και ηδονής. Ο όρος αποδίδεται στην Κυρηναϊκή Σχολή και μάλιστα στον ιδρυτή της Αρίστιππο (435-355 π.Χ.), μαθητή του σοφιστή Πρωταγόρα και του Σωκράτη. Κανένα σύγγραμμα του Αρίστιππου δεν έφτασε στις ημέρες μας. Την διδασκαλία του την συνέχισε η κόρη του, Αρήτη, η οποία μάλιστα μύησε και τον γυιό της στην φιλοσοφία του πάππου του, και γι' αυτό ονομάσθηκε Αρίστιππος ο μητροδίδακτος. 

(Ματίνα Μόσχοβη, από την παρουσίαση της έκδοσης)

Σε καιρούς που γεμίσαμε με «χαμοπούλια» η Λάκαινα Ματίνα Μόσχοβη συνεχίζει να υψιπετά και να γίνεται ωφέλιμη για τον  Άνθρωπο, κάνοντας να πάλλονται ξεχασμένες χορδές της λύρας της καρδιάς του.

Με την υψηλή ποιητική της τέχνη κάνει  να σωπαίνουν οι Σειρήνες, που έχουν γεμίσει με ναυάγια τις ακτές που διαφεντεύουν:

Περπατώ

στους ίδιους δρόμους 

που περπάτησαν

τα ξυπόλητα πόδια

του Σωκράτη.

Άφησα πίσω τους Διονυσοκόλακες

και προχωρώ

στους ίδιους δρόμους

που είδαν

τον  Σοφοκλή

με σκυμμένο κεφάλι

γέροντα πια

να αναθεματίζει

τον γιο του, Ιοφώντα,

που τον έσυρε στα δικαστήρια

επειδή δήθεν

δεν είχε σώας τας φρένας.

(Άλγος-απόσπασμα)

Σπάρτη 8-7-2025

Βαγγέλης Μητράκος