Καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται με ρυθμούς που δεν προλαβαίνουμε να αφομοιώσουμε, πολλές παραδοσιακές δεξιότητες σβήνουν σιωπηλά από την καθημερινότητά μας. Συνήθειες που κάποτε ήταν αυτονόητες, για παράδειγμα, από την αλλαγή σταθμού σε ένα αναλογικό ραδιόφωνο μέχρι το γράψιμο μιας χειρόγραφης επιστολής, έχουν υποχωρήσει μπροστά σε ψηφιακές λύσεις πιο γρήγορες και άμεσες.

Η χρήση χάρτη και πυξίδας έχει αντικατασταθεί από την ευκολία του GPS και ο φυσικός μας προσανατολισμός έχει αποδυναμωθεί. Ακόμη και πράξεις με συναισθηματικό βάρος, όπως η αποστολή χειρόγραφου γράμματος, έχουν παραχωρήσει τη θέση τους σε σύντομα μηνύματα και emojis. Η φωτογραφία με φιλμ, μια διαδικασία που απαιτούσε τεχνική, προσοχή και υπομονή, θεωρείται πια σπάνια τέχνη μετά την πλήρη επικράτηση του ψηφιακού κλικ.

Αυτή η σχέση που είχε αναπτυχθεί ανάμεσα στα αντικείμενα και την κατανόηση του ανθρώπου για τον τρόπο χρήσης τους δείχνει ότι η τεχνολογία αλλάζει όχι μόνο τις συνήθειες αλλά και τον ίδιο τον τρόπο σκέψης. Παρότι η εξέλιξη προσφέρει άνεση, η απώλεια αυτών των δεξιοτήτων μάς απομακρύνει από μια εποχή όπου η καθημερινότητα απαιτούσε μεγαλύτερη συγκέντρωση, καλύτερη μνήμη και πιο συνειδητή συμμετοχή.