Εὐλαβέστατοι Κληρικοί καί Χριστιανοί μου Ἀγαπητοί,

Ὅλος ὁ Χριστώνυμος ὀρθόδοξος λαός μας γιορτάζει σήμερα τήν πιό μεγάλη Θεομητορική γιορτή. Μέ ἰδιαίτερη χαρά, ἄνδρες, γυναῖκες, νέοι, γέροι καί παιδιά πανηγυρίζουμε θεοπρεπῶς τήν ἁγία Κοίμηση καί τήν εἰς τούς οὐρανούς Μετάσταση τῆς Παναγίας μας, πού εἶναι καί τό δεύτερο Πάσχα τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὁ θάνατος τῆς Θεοτόκου εἶναι ἡ δόξα της και ἡ χαρά της. Αὐτή πού γέννησε τόν βασιλέα Χριστό, μέ τόν θάνατό της εἰσῆλθε στά βασίλεια τοῦ οὐρανοῦ. Αὐτή πού ἔγινε θρόνος τοῦ Θεοῦ στή γῆ μέ τόν θάνατό της ὑψώθηκε στόν οὐράνιο θρόνο τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ φέρει τά «δευτερεῖα τῆς Ἁγίας Τριάδος» καί στέκεται ὑπεράνω τῶν Χερουβείμ καί τῶν Σεραφείμ. Αὐτή πού ἦταν «νύμφη τοῦ Θεοῦ καί καύχημα τῶν παρθένων» μέ τόν θάνατό της εἰσῆλθε  στόν νυμφῶνα τῆς δόξης «πεποικιλμένη καί ὡραϊσμένη» μέ ὅλες τίς ἀρετές. Αὐτή πού ὑπῆρξε «ἔμψυχος καί πάγχρυση κιβωτός» μέ τόν θάνατό της «μετέστη» στά οὐράνια σκηνώματα. Αὐτή πού γέννησε τή ζωή μέ τόν θάνατό της «μετέστη πρός τήν ζωήν». Τό πανάγιο σῶμα της, πού τό προσέλαβε μέ τή σάρκωσή του ὁ Κύριός μας, μέ τήν ἐνέργεια τῆς θείας χάριτος πέρασε ἀπό τήν κατάσταση τοῦ θανάτου στήν κατάσταση τῆς ζωῆς.

Γι΄αὐτό πιστεύουμε καί ὁμολογοῦμε μαζί μέ τούς Μεγάλους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ὅτι ἡ Παναγία γνώρισε τήν ἀνάστασή της ἀμέσως  μετά τόν θάνατό της. Καί δέν ἦταν δυνατό νά γίνει διαφορετικά καί νά μήν τιμηθεῖ ἰδιαίτερα ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί κατά χάρη μητέρα ὅλων τῶν χριστιανῶν.  Ἀναλογιζόμενοι ὅτι τό πρόσωπο τοῦ Μωυσέως ἔλαμπε σάν τόν ἥλιο, ὅταν πῆρε τίς πλάκες τοῦ Νόμου, ὅτι ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ, ὅταν ἐκοιμήθη, ἀκτινοβολοῦσε τό λείψανό του, ὅτι ὁ Ἠλίας καί ὁ Ἐνώχ ἀνηρπάγησαν στόν οὐρανό, ὅτι ἄφθαρτα ὑπάρχουν τά σώματα τῶν ἁγίων Σπυρίδωνος, Γερασίμου καί Διονυσίου, συνειδητοποιοῦμε πόσο περισσότερο ἔπρεπε νά τιμηθεῖ καί νά δοξασθεῖ ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου μας, πού εἶναι «ἁγία ἁγίων μείζων».

  Ὅμως ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεώς της εἶναι  καί χαρά δική μας, γιατί μᾶς δίδει τήν εὐκαιρία νά προγευθοῦμε καί τή δική μας ἀνάσταση, ὅταν θά ἔλθει ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἡ μεγάλη καί ἐπιφανής. Ὁ πόνος μας γιά τόν θάνατο προσφιλῶν μας προσώπων καί ὁ φόβος μας  γιά τόν δικό μας θάνατο περιορίζονται μέ τήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου. Ζυμώνονται πλέον μέ τήν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεώς μας καί ἔτσι ἀντιμετωπίζονται μέ ψυχραιμία καί μέ ἄλλη διάθεση. Μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας καί τή μετάσταση τῆς Παναγίας μας, ὁ θάνατος εἶναι μέν θηρίο πού μᾶς προξενεῖ  φόβο,  ἀλλά  χωρίς  δόντια.  Εἶναι ὁ θάνατος  ὕπνος μεγαλύτερης διάρκειας, ὅπως ὁ ὕπνος εἶναι θάνατος μικρότερης διάρκειας τόνιζε στά ἁπλά ἀλλά ψυχοσωτήρια κηρύγματά του ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.

Εἶναι ἀκόμη χαρά δική μας ἡ Κοίμησή της, ἀφοῦ δέν παύει νά εὑρίσκεται κοντά μας νά μᾶς βλέπει, νά μᾶς ἀκούει καί νά  συμπαρίσταται στούς ἀγῶνες  καί στήν ἀγωνία μας, στόν πόνο μας καί στά προβλήματά  μας. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν προβλήματα. Εἶναι πονεμένοι καί πληγωμένοι, ἄλλοι ἀπό τή φτώχεια καί τήν ἀρρώστια, ἄλλοι ἀπό τή συκοφαντία καί τήν ἀδικία καί ἄλλοι ἀπό τήν πολυώνυμη ἁμαρτία, πού κάνει δυστυχισμένο τόν ἄνθρωπο. Στίς στιγμές αὐτές τῆς διαπάλης καί τῆς δοκιμασίας ὁ ἄνθρωπος ψάχνει μέ ἀγωνία νά βρεῖ ἕνα στήριγμα. Ἐκείνη τή στιγμή πού ἀγωνιᾶ γιά συμπαράσταση προβάλλει γιά τούς πιστούς ἡ ἀνεπανάληπτη προσωπικότητα τῆς Παναγίας μας, ἀφοῦ καί μετά τήν Κοίμηση «τόν κόσμο οὐ κατέλιπε». Καί ἡ πνευματική ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί τοῦ καθενός μας  ἐνισχύει τήν ἐλπίδα γιά τή λύση κάθε προβλήματος καί γιά τη βελτίωση τῶν συνθηκῶν τῆς ζωῆς μας. Γνωρίζει ὁ πιστός ὅτι ἡ Παναγία μας καί θέλει καί μπορεῖ νά κάμει αὐτό πού τῆς ζητᾶμε.  Καί μπορεῖ καί θέλει νά μᾶς δώσει αὐτό πού μᾶς λείπει.  Καί μπορεῖ καί θέλει νά μᾶς ἐξασφαλίσει αὐτό πού μᾶς πρέπει, γιατί εἶναι μάνα γεμάτη ἀγάπη καί γιατί εἶναι ἡ μάνα τοῦ Κυρίου καί γνωρίζουμε οἱ πάντες ὅτι «πολλὰ γὰρ ἰσχύει δέησις Μητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου», ὅπως εὔστοχα μᾶς λέγει ὁ ἱερός ὑμνογράφος.

   Ἀδελφοί μου καί παιδιά μου,

   Συνεχίστε τήν πορεία σας στόν δρόμο τῆς ζωῆς μας μέ  χαρά, ἐνθουσιασμό καί ἐλπίδα. Δέν εἶσθε μόνοι. Ἀκόμη καί ὅταν οἱ συνάνθρωποί σας σᾶς προδώσουν, ὅταν σᾶς ἀδικήσουν καί οἱ πιό καλοί σας φίλοι, ἀκόμη καί ὅταν σᾶς ἐγκαταλείψουν οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς σας προχωρῆστε σταθεροί καί ἀκλόνητοι, γιατί στό τιμόνι τῆς ζωῆς εἶναι ὁ Χριστός, γιατί δίπλα σας, σέ κάθε βῆμα σας εὑρίσκεται ἡ Παναγία μας, ἀφοῦ, σύμφωνα μ΄ ὅσα εἴπαμε καί μ΄ὅσα μᾶς διδάσκει μέ φροντίδα ἡ Ἐκκλησία μας, δέν ἐγκατέλειψε τόν κόσμο, ἀκόμη καί μετά τήν Κοίμησή της. 

Θερμός εὐχέτης Σας πρός τή Θεοτόκο

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ