Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Δεκαπενταύγουστος σήμερα. Ἑορτάζουμε τήν ἁγία Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τήν μετάστασή της στούς οὐρανούς. Καί ὁλόκληρη ἡ ὀρθοδοξία ἑορτάζει, πανηγυρίζει, γεραίρει καί τιμᾶ τήν Μητέρα Παναγία μας. Εἶναι ἐκείνη πού μέ τήν ὑπακοή της στό θεῖο θέλημα ὑπηρέτησε τό Μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀνεδείχθη «τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ» καί θεωρεῖται ὡς «ἁγία ἁγίων μείζων».

Θαυμάσια στό Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς ψάλλουμε: «Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε». Πράγματι, ἡ Παναγία δέν μᾶς ἐγκατέλειψε. Εὑρίσκεται στά δεξιά τοῦ ἐπουρανίου θρόνου τοῦ Υἱοῦ της, «ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη» μετά τήν κοίμησή της πού ἦταν «πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ» καί μᾶς βλέπει, μᾶς προστατεύει καί μᾶς ἐνισχύει στή ζωή μας.

Ἔτσι ἡ Παναγία εἶναι μέ ὑψωμένα τά χέρια της, ὡς Δεομένη. Εἶναι Ὁδηγήτρια, πού μᾶς δείχνει τόν Σωτῆρα Χριστό. Εἶναι καί ἐκείνη θλιβομένη, ὡς Παναγία τοῦ Πάθους καί μέ τίς δικές μας θλίψεις. Εἶναι ἡ Γλυκοφιλοῦσα ὅπου κάθε πιστός αἰσθάνεται τήν τρυφερότητα καί γλυκύτητα πού μᾶς περιβάλλει ὡς παιδιά της. Εἶναι ἡ Δακρυρροοῦσα πού κλαίει γιά κάθε ἀσθενῆ καί παραστρατημένο τέκνο της. Εἶναι ἡ Δεομένη πού μεσιτεύει γιά ὅλους τούς χριστιανούς. Εἶναι ἡ Πλατυτέρα τῶν Οὐρανῶν πού μᾶς σκέπει μέ τά ἁπλωμένα χέρια της γιά νά νοιώθουμε εἰρήνη καί γαλήνη μέσα μας.

Γεμᾶτοι, λοιπόν, εὐχαριστία καί εὐγνωμοσύνη γιά ὅλα αὐτά, μή παύσουμε νά ὑμνολογοῦμε, νά μεγαλύνουμε καί νά τιμοῦμε τήν Παναγία – Μάνα μας.

Θερμός εὐχέτης σας πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο  

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΜΑΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Γ’