Τη δική της ξεκάθαρη θέση εκφράζει για ακόμα μια φορά η «Ένωση των Απανταχού Μονεμβασιτών» σχετικά με την κατασκευή τελεφερίκ στο Κάστρο Μονεμβασίας. Με ανακοίνωσή της,  ύστερα και από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για αναστολή εκτέλεσης μέχρι τις 24 Σεπτεμβρίου 2025, τονίζει την ανάγκη υλοποίησης ενός έργου, το οποίο όπως αναφέρει «δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη», επισημαίνοντας χαρακτηριστικά: «Η Μονεμβασία ανήκει σε όλους. Η Άνω Πόλη πρέπει να είναι προσβάσιμη σε όλους. Το αναβατόριο – τελεφερίκ αποτελεί υποχρέωση της Πολιτείας, ενώ θα ενώσει τους ανθρώπους με τον πολιτισμό και την ιστορία».

Διαβάστε παρακάτω την ανακοίνωση:

1. Η πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την αναστολή εργασιών κατασκευής του αναβατορίου-τελεφερίκ στην Άνω Πόλη της Μονεμβασίας μέχρι την εκδίκαση των αιτήσεων ακυρώσεως, στις 24 Σεπτεμβρίου 2025, τις οποίες υπέβαλε ο «Σύλλογος Φίλων της Μονεμβασίας», καθίσταται κατανοητή δεδομένου του κατασκευαστικού χαρακτήρα του έργου. Αναστολή εργασιών είχε αποφασιστεί και σε άλλο αντίστοιχο έργο του Υπουργείου Πολιτισμού (ΥΠΠΟ). Ως εκ τούτου, η αναστολή των εργασιών δεν συνιστά ήττα του ΥΠΠΟ, ούτε του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), όπως λανθασμένα ανακοινώθηκε.
2. Η Ένωση των Απανταχού Μονεμβασιτών, «Η Παναγία η Χρυσαφίτισσα»,  στηρίζει το έργο, γιατί:
   • Στηρίζει αξίες όπως o σεβασμός στον άνθρωπο και η διατήρηση και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της καστροπολιτείας.
   • Η Άνω Πόλη της Μονεμβασίας, μέρος του συνολικού αρχαιολογικού χώρου με μοναδικά αρχιτεκτονικά μνημεία, παραμένει ουσιαστικά απαγορευτική και μη προσβάσιμη σε άτομα μεγαλύτερης και προχωρημένης ηλικίας, άτομα με δυσκολίες και άτομα με ειδικές ανάγκες, που συνιστούν την πλειοψηφία των εισερχομένων στην καστροπολιτεία. Αυτά αξίζει να ασκούν το δικαίωμά τους να έχουν πρόσβαση στην Άνω Πόλη, είναι αναγκαίο αυτό να διασφαλιστεί για έναν χώρο εξαιρετικής ιστορίας και πολιτιστικής σημασίας.
   • Ως σημείο εκκίνησης κάθε προβληματισμού, το υπό κρίση θέμα εσφαλμένα εμφανίζεται ως ένα τεχνικό ζήτημα. Στην ουσία πρόκειται για ζήτημα δημοκρατίας, για ένα πρόβλημα και ταυτόχρονα ένα θεμέλιο κοινωνικής συνοχής, συμμετοχής όλων στη δημόσια ζωή, εν προκειμένω στους πολιτιστικούς θησαυρούς. Η διαχείριση θεμάτων που φαίνονται τεχνικά είναι διαχείριση θεμάτων βαθύτατα αξιακών, θεσμικών, βρίσκονται στο κέντρο του δημοκρατικού πολιτεύματος. Με αυτό το σημαντικό διακύβευμα, δέον όπως αναζητηθούν τα κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών που οφείλουμε να προασπίζουμε προσφέροντάς τους μια ποιότητα ζωής χωρίς αποκλεισμούς και παραβίαση αυτών των αξιών, προχωρώντας σε παρεμβάσεις με μεγάλη σημασία και επιρροή στο δημοκρατικό αποτέλεσμα. Στην ουσία πρόκειται για εγγυήσεις κοινωνικού κράτους που παρέχονται σε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για το τί σημαίνει κοινωνικό δικαίωμα μέσα σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία.
   • Τα δικαιώματα του ανθρώπου και η αποφυγή παρεμπόδισής τους, η ελεύθερη, απρόσκοπτη και ισότιμη προσπέλαση και απόλαυση του φυσικού ή δομημένου περιβάλλοντος, η αποφυγή διαφορετικής μεταχείρισης δυνάμει περιστάσεων όπως η αναπηρία και το γήρας, αλλά και η ανίατη σωματική ή πνευματική νόσος, προστατεύονται. Για αυτά έχουν προβλέψει άρθρα του Συντάγματος της Ελλάδος, αλλά και η Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ανθρώπων με Αναπηρία. Η τελευταία κυρώθηκε με τον ν. 4074/2012, όπου το κράτος, για την προστασία της ανθρώπινης αξίας και της αρχής της ισότητας, υποχρεούται να εξασφαλίζει την λήψη μέτρων για την ισότιμη πρόσβαση αυτών των ατόμων, επικυρώνοντας θεμελιώδεις ελευθερίες τους στο πολιτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, ατομικό ή οποιονδήποτε άλλο τομέα, άλλως προσκρούει ευθέως στη διεθνούς και ενωσιακού κύρους αρχή της απαγόρευσης διαφορετικής μεταχείρισης (άρθρα Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης – ΧΘΔΕΕ – και Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου – ΕΣΔΑ), ενώ παραβιάζει και τη ρητή επιταγή της εξασφάλισης αυτονομίας και ένταξής τους στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή. Περαιτέρω, με τα ΥΑ 52907/31.12.2009, ν. 4488/17, και ν. 4759/2020, στο πλαίσιο της βιώσιμης προσβασιμότητας, επιβάλλεται η κατασκευή προσβάσιμων μηχανικών μέσων (κοινόχρηστοι ανελκυστήρες, αναβατόρια, ή άλλου τύπου μηχανισμοί) κάλυψης υψομετρικών διαφορών προκειμένου να εξασφαλιστεί η δυνατότητα πλήρους πρόσβασής τους σε κοινόχρηστους χώρους πόλεων και οικισμών .
   • Για την κάλυψη αυτής της ανάγκης αλλά και της υποχρέωσης της Πολιτείας να διασφαλίζει μηχανισμούς προσβασιμότητας, καθιστώντας εν προκειμένω το έργο επιβεβλημένο για την άρση διακρίσεων, από το 2019 ο Δήμος Μονεμβασίας και το ΥΠΠΟ προχώρησαν σε μελέτες για ήπιας όχλησης λύσεις. Κατέληξαν προτείνοντας την κατασκευή αναβατορίου-τελεφερίκ 140 μέτρα πριν την είσοδο στην Κάτω Πόλη. Επιλέχτηκε η βέλτιστη επιλογή, η ηπιότερη από πλευράς όχλησης του βράχου με ελάχιστο περιβαλλοντικό αποτύπωμα ή αλλοιώσεις του φυσικού περιβάλλοντος του βράχου και του δομημένου περιβάλλοντος, αλλά με τη στρατηγική προσθήκη επιβοηθητικής κατασκευής η οποία θα υλοποιηθεί ώστε να ελαχιστοποιηθεί το περιβαλλοντικό κόστος εγκατάστασης. Η πρόταση για ένα κάθετο αναβατόριο αποκλείστηκε ως περιβαλλοντικά επιβαρυντικό, έντονης όχλησης.
   • Αυτή την αναγκαιότητα καθολικής πρόσβασης αρνείται ο «Σύλλογος Φίλων της Μονεμβασίας», αγνοεί τον ανθρώπινο παράγοντα, όπως και το κατοχυρωμένο δικαίωμα και την εν γένει υποχρέωση της Πολιτείας, φθάνοντας μάλιστα να δηλώνει ως πρόσχημα, δηλαδή ως ψευδή τον λόγο κατασκευής του έργου για τις ανάγκες αυτών των ατόμων. Ένα ψέμα που, κατά τη θέση του συλλόγου αυτού, υιοθέτησαν όλοι οι φορείς, ημεδαποί και αλλοδαποί, που συνεργάζονται για την κατασκευή του έργου, αλλά και οι πολίτες που συντριπτικά εκφράστηκαν θετικά για αυτό.
   • • Περαιτέρω, προβάλλει ως λόγο κατασκευής του την δήθεν επιδιωκόμενη μεταβολή της καστροπολιτείας σε εμπορικό κέντρο τύπου Disneyland, για να επέλθει μαζικός τουρισμός, κατηγορεί δε το έργο ως φαραωνικό, με κτιριακές εγκαταστάσεις ύψους 14 μέτρων – τετραώροφη πολυκατοικία – με πολλούς πυλώνες και άλλες υπερβολές. Οι ισχυρισμοί αυτοί δεν ευσταθούν, είναι αβάσιμοι και διαψεύδονται από τα τελικά εγκεκριμένα σχέδια, του έργου, αλλά και από την γεωγραφία και τα μεταφορικά δίκτυα της περιοχής. Και όμως, αυτά χρησιμοποίησε από κοινού με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, και κατήγγειλαν την Μονεμβασία στην EUROPA NOSTRA, στιγματίζοντάς την. Ούτε και φρόντισαν να επανορθώσουν όταν τα τελικά σχέδια παρουσίασαν την πραγματική έκτασή του. (Αυτό το θέμα για το σύλλογό μας δεν έχει κλείσει.) Ακόμα, η άρνησή τους είναι γενική, επεκτείνονται, καλώντας τους κατοίκους της Κάτω Πόλεως να διακόψουν τη δραστηριότητά τους (ενοικιάσεις δωματίων, καταστήματα), να γίνει πρακτικά η καστροπολιτεία μουσειακή νεκρή ζώνη χωρίς κοινωνική ζωή. «Αγνοούν» την ιστορική της φυσιογνωμία ως ζωντανής πολιτείας.
     • Αναφέρουν ότι το έργο είναι καταστροφικό για την καστροπολιτεία και βαρβαρότητα για τον βράχο. Στην περιβαλλοντική διάσταση του έργου η χώρα μας και η Ευρωπαϊκή Ένωση, δίνουν ιδιαίτερη σημασία. Το ΥΠΠΟ, ως ο κατ’ εξοχήν αρμόδιος φορέας προστασίας αρχαιοτήτων και πολιτιστικής κληρονομιάς, έχει θέσει ως ύψιστη προτεραιότητα ώστε να μην υπάρχει αρνητικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα από το έργο στην ένταξή του στο φυσικό και μνημειακό περιβάλλον της Μονεμβασίας. Επιπροσθέτως, το αναβατόριο-τελεφερίκ είναι απόλυτα οικολογικό , μη ρυπογόνο και αθόρυβο, διασφαλίζει το τοπίο. Ουδεμία κατασκευή, μικρή άλλωστε, είναι ορατή από ξηράς, πρόκειται για την ηπιότερη δυνατή παρέμβαση, ουδεμία σχέση έχουσα με τους πιο πάνω ψευδείς ισχυρισμούς αλλά και με την πρόταση για το κάθετο αναβατόριο για την οποία ενώ ο σύλλογος αυτός γνωρίζει ότι συνολικά απορρίπτεται, την αναφέρει πρακτικά για να μην γίνει τίποτα. Όσο για τη δήθεν βαρβαρότητα που αναφέρει, αξίζει να ερωτηθεί: τί συνιστά μεγαλύτερη βαρβαρότητα; το έργο αυτό, ή ο αποκλεισμός πρόσβασης τόσων συμπολιτών μας στην Άνω Πόλη; Υπάρχουν και άλλες στερούμενες αλήθειας δηλώσεις, κάποιες φθάνουν να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, παρουσιάζουν ανεδαφικά επιχειρήματα εμπειρίας σε άλλους τόπους, «αγνοούν» τί συμβαίνει σε άλλα κράτη δικαίου με ανάλογους μηχανισμούς καθολικής πρόσβασης σε μοναδικής ιστορικής και αρχιτεκτονικής αξίας μνημεία.
     • • Το εξεταζόμενο έργο του αναβατορίου – τελεφερίκ για την Άνω Πόλη δεν θέτει σε κίνδυνο τον αυθεντικό χαρακτήρα του ιστορικού συνόλου και του φυσικού περιβάλλοντος της καστροπολιτείας, είναι έργο πολιτισμού, ισότητας και σεβασμού προς τον άνθρωπο, κατοχυρώνει ένα κοινωνικό δικαίωμα μιας μεγάλης πληθυσμιακής ομάδας, διασώζει και αποφεύγει την υποβάθμιση της Άνω Πόλεως.
       • Η Μονεμβασία ανήκει σε όλους. Η Άνω Πόλη πρέπει να είναι προσβάσιμη σε όλους. Το αναβατόριο – τελεφερίκ δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ανάγκη. Αποτελεί υποχρέωση της Πολιτείας, ενώ θα ενώσει τους ανθρώπους με τον πολιτισμό και την ιστορία.
       • Πηγή 
       • Monemvasianews.gr